Ik heb altijd een iOS- of Android-apparaat om me heen gehad, kan de voordelen van macOS en Windows zien en zou niet kunnen kiezen tussen de PS5 versus Xbox Series X. Maar ondanks dit ben ik een Android-smartphonegebruiker geweest voor de afgelopen vijf jaar. Toch heb ik een overstap gemaakt van Android naar iOS.
Het gebruik van een Android is niet van een bepaalde keuze, alleen dat ik de neiging heb om veel Android-telefoons te testen en dus ben ik meer aangetrokken tot dat platform. Maar aangezien mijn eerste smartphone de iPhone 4s was, was ik altijd al benieuwd hoe het zou zijn om na jaren volledig terug te gaan naar iOS met een boeket van de beste Android-telefoons.
Ik had mijn neus opgetrokken voor de iPhone 13 – ik vond dat het niet ver genoeg ging om de iPhone-formule door elkaar te halen en beweerde dat ik zou wachten op een iPhone 14 – maar ik heb de kans gehad om mijn simkaart te plaatsen in een iPhone 13 Pro, na het gebruik van de Google Pixel 6 Pro, om te zien of ik in de verleiding kan komen om volledig vast te houden aan iOS. En ik heb wat gedachten.
Hoewel ik een tijdje een iPhone 12 had, was een van de redenen waarom ik er nooit naar ben verhuisd, dat Apple hem opzadelde met een 60Hz-scherm. Na een groot deel van het jaar verwend te zijn door de Samsung Galaxy S21 en Oppo Find X3 Pro, vind ik 60Hz-schermen nu schokkend. Heck, zelfs 90Hz voelt traag aan.
Dus de stap van Apple om eindelijk 120Hz te gaan met een LTPO-paneel trok mijn aandacht. En het is geweldig.
Apple iPhone 13 Pro – 128GB of 256GB – Grafiet
Van Android naar iOS
Ik heb lang genoten van het Retina-display van Apple, maar niet alleen is het OLED-display van de iPhone 13 Pro prachtig om naar te kijken, met bakken van kleur en contrast, die 120 Hz verversing zeldzaam is heerlijk soepel. Voeg daarbij de fijne timing van iOS en de prestaties van de iPhone, en alles voelt gewoon goed aan. De pittige reacties zorgen ervoor dat de iPhone 13 Pro aanvoelt alsof hij synchroon loopt met wat ik wil gebruiken, nooit achterblijvend of te snel gaan.
Niet iedereen zal snelle verversingsfrequenties waarderen, maar voor mij is het de essentiële functie om me terug te trekken naar de iPhone na Android-leven in de 120 Hz fast lane. Ik ben echter teleurgesteld dat Apple vastzit aan 60 Hz voor de gewone iPhone 13.
De Pro-aantrekkingskracht van de iPhone strekt zich ook uit tot het trio van achteruitrijcamera’s. Hoewel er geen extra macrolens, microscoop of supertelezoom is, blijft de belangrijkste, ultrabrede en telefotoreeks van snappers de beste cameracombinatie voor wat ik van een smartphone wil. Natuurlijk, het paar achterste camera’s op de standaard iPhone 13 zijn geweldig, maar het hebben van die telezoom zorgt alleen maar voor uitgebreidere fotografie-opties.
En de fotoresultaten zijn briljant, een back-up van de plek van de iPhone 13 Pro op onze lijst met beste cameratelefoons. De opnamen zijn kleurrijk, vol details en contrast, en gewoon uitstekend voor alle drie de camera’s.
Het enige waar ik echt dol ben op de contrastrijke foto’s die de Pixel 6 Pro levert, waardoor het erg lastig is om te beslissen welke het beste voor mij is. Ik denk dat de Pixel 6 Pro de beste foto’s van de hoofdcamera levert, maar de iPhone 13 Pro voelt consistenter aan op al zijn camera’s en heeft nooit een matte foto afgeleverd.
In termen van een point-and-shoot-fotografie-ervaring, denk ik dat de iPhone 13 Pro de concurrentie zo goed als overtreft, hoewel de Pixel 6 Pro hier ook briljant in is. Het vlaggenschip van Apple heeft zeker een voorsprong op de Galaxy S21, hoewel die telefoon ook geweldige foto’s maakt.
Op het gebied van video bewijst de iPhone 13 Pro opnieuw dat iPhones de koning zijn van video-opnames. Ik vond dit al het geval met de iPhone 12, dus er waren geen verrassingen; niet zeker of ik veel gebruik zou maken van de Cinematic-modus.
Kan ik de camera’s van de iPhone 13 Pro aanbevelen boven de Pixel 6 Pro? Nou, ik weet het niet zeker, want beide zijn fantastisch. Kan ik de camera’s van de iPhone 13 Pro aanbevelen boven die van een andere telefoon? Ja absoluut.
Dat oude vertrouwde gevoel
Omdat ik dit jaar een iPhone 12 voor verschillende taken heb gebruikt, zoals uitleggen hoe je een PS5 DualSense-controller op je iPhone aansluit, was het ontwerp en het gevoel van de iPhone 13 Pro niet nieuw. Maar toen ik het als mijn hoofdtelefoon gebruikte, viel het me op hoe vertrouwd de telefoon aanvoelde, zelfs na jarenlang Android-gebruik.
Het afgeronde rechthoekige ontwerp van iPhone 13 Pro bracht me terug naar de iPhone 4s, waarbij de terugkeer van de platte randen comfortabel aanvoelt, maar niet glad zoals de gebogen kant op een OnePlus 9 Pro bijvoorbeeld. Natuurlijk pikken ze vingerafdrukken op, maar ze schreeuwen om high-end industrieel design.
Net als de rest van de telefoon; niets lijkt op zijn plaats, noch zijn er scherpe randen. Ik ben dol op het ontwerp van de Pixel 6 Pro, en de Oppo Find X3 Pro voelt heerlijk aan om vast te houden, maar geen van beide geeft een gevoel van onberispelijke bouwkwaliteit zoals de iPhone 13 Pro dat doet. Aan de andere kant hebben Apple-producten altijd een hoog niveau van bouwkwaliteit gehad, niet bestand tegen het vlindertoetsenbordmechanisme.
Ik had gedacht dat de inkeping in het scherm me zou irriteren, omdat ik nu erg gewend ben aan het perforeren van camera-uitsparingen in plaats van inkepingen van welke vorm of grootte dan ook. En ja, het is niet ideaal en ik vind dat Apple echt iets zou moeten veranderen met de iPhone 14. Maar het is kleiner dan voorheen en bij gebruik van de donkere modus op iOS wordt het een stuk minder opdringerig.
En over het algemeen voelt het 6,1-inch scherm als de perfecte maat voor mij, wat leidt tot een telefoon die nog steeds in één hand kan worden gebruikt, maar voldoende schermruimte heeft om onderweg productief te zijn.
Over naar de software, het is hetzelfde verhaal. iOS is enorm geëvolueerd sinds de iPhone 4s, maar de menu’s, instellingen en apps hebben nog steeds een grafisch ontwerp en finesse dat volgens mij maar weinig native Android-apps of skins kunnen evenaren. De weer-app blijft bijvoorbeeld een van mijn favorieten, waarbij de achtergrond de weersomstandigheden buiten laat zien in een prachtig stukje grafisch ontwerp.
Pure Android 12, evenals de kijk op de Pixel, laat zien hoe ver het mobiele besturingssysteem van Google is gekomen sinds ik het met Android Jelly Bean en KitKat gebruikte; het “werkt gewoon” geldt evenzeer voor Android als voor iOS als het gaat om gebruiksgemak.
Maar ik heb nog steeds het gevoel dat iOS een voorsprong heeft op het gebied van algemeen ontwerp – het effect van het tikken op een map met apps om een doorschijnend vak te laten verschijnen dat de apps erin laat zien terwijl de apps op de achtergrond vervaagd zijn, is een kleine maar zeer aangename aanraking.
Toegegeven, het heeft even geduurd voordat ik weer vertrouwd raakte met iOS, gezien mijn dagelijkse Android-gebruik. Maar als het eenmaal aan de gang is, kan ik niet ontkennen dat Apple’s kijk op mobiele software gewoonweg briljant is.
De ommuurde tuin van Apple
Dingen zijn echter verre van perfect met iOS. De veelgehoorde klacht bij iPhones is dat Apple ze redelijk op slot houdt en veel maatwerk onder de oppervlakte beperkt. En ik ontdekte dat dat het geval was.
Gewoon apps verplaatsen om het startscherm in te stellen zoals ik wilde, was zeer frustrerend. Je kunt een app niet zomaar slepen en neerzetten waar je hem wilt hebben; beweeg er een en de rest beweegt ook.
Hoewel de toevoeging van widgets aan iOS wordt gewaardeerd, missen ze de flexibiliteit en variatie van die in Android. Op dit moment voelen iOS-widgets allemaal een beetje eerste generatie aan, zij het zeer bruikbaar.
En hoewel je dingen als toetsenborden van derden kunt toevoegen, is het proces niet erg duidelijk. Er zijn ook geen opties om echt in de iOS-instellingen te graven; Er is bijvoorbeeld geen manier om de kleuren van het Retina-display aan te passen.
Een gebrek aan apps-lade, geen altijd-aan-scherm en de onhandige afhandeling van notificaties op het vergrendelingsscherm – je moet lang drukken om ze te openen, wat vanaf het begin niet zo duidelijk is gemaakt – nemen een deel van de glans van iOS weg.
Ik ben geen krachtige Android-gebruiker, maar ik hou wel van de optie om opties te hebben. Dat gezegd hebbende, is er een voordeel aan de gesloten benadering van Apple.
Door alles te besturen, van de chip in het hart van de iPhone 13 Pro tot de apps die in de App Store terechtkomen, hebben zowel de telefoon als iOS tot een fijn punt geleid. Elke app die ik heb gedownload werkt perfect met een consistent gevoel in ontwerp en prestaties; Heck zelfs Google-apps zoals Documenten en Drive zijn een genot om te gebruiken op iOS. En games, gewoon in de App Store of geleverd via Apple Arcade, draaien allemaal fantastisch, ongetwijfeld dankzij optimalisatie en de pure kracht van de A15 Bionic-chip.
Natuurlijk, de ommuurde tuinbenadering van Apple betekent dat sommige apps en games op Android niet zijn toegestaan op iOS; Ik zou echt willen dat de iOS Xbox Game Pass-app native game-streaming had ingeschakeld.
Maar het is een heel geruststellend gevoel om in dit beperkte ecosysteem te zijn. Ik zou het leuk vinden om op een koude nacht strak in een dekbed gewikkeld te zijn: je kunt niet veel bewegen, maar je voelt je behaaglijk en tevreden waar je bent.
iPhone: saai maar briljant
De algehele combinatie van een gelikt ontwerp, schitterende camera’s, zorgvuldig samengestelde functies en gelikte (indien niet flexibele) software, is voor de meeste mensen meer dan genoeg. En het nauw afgestemde samenspel tussen iPhone, Apple Watch en MacBooks maakt me duidelijk waarom mensen voor iPhones kiezen en daarbij blijven.
Maar ik wil meer. Ik heb het gevoel dat de iPhone 13 Pro niet de slimheid heeft van de Pixel 6-telefoons met de Tensor-chip en de functies die hij mogelijk maakt. En er is niets extra’s met de telefoons van Apple, zoals met de Samsung Galaxy S21 Ultra met zijn secundaire telecamera en de mogelijkheid om met DeX een pseudo-desktopcomputer te worden.
Als zodanig is de iPhone 13 Pro briljant maar tegelijkertijd nogal saai. Ik hoop dat daar verandering in komt met de iPhone 14, met de invoering van USB-C-connectiviteit, een touch-ID onder het scherm, betere widgets en slimme functies voor Siri die echt iets nieuws en opwindends bieden.
Er is tenslotte maar zoveel incrementele iteratie dat Apple kan doen met de iPhone in zijn huidige beproefde formule voordat hij terug naar de tekentafel moet.
Van Android naar iOS: geen makkelijk antwoord
De kern van dit artikel is niet om te beoordelen of iOS beter of slechter is dan Android. Beide zijn uitstekend en voor iedereen toegankelijk, waarbij Android meer flexibiliteit en opties biedt, terwijl iOS een soepele, consistente ervaring biedt.
Ik wilde eerder zien of ik, als een oude Android-gebruiker, gemakkelijk de overstap van Android naar iOS kon maken, en ook beoordelen of de die-hard fandom van Apple’s telefoons relevant is in een tijd waarin we gelijk zijn met uitstekende Android telefoons. En ik had gedacht dat ik uiteindelijk aan de kant van Android of iOS zou komen als mijn favoriete platform.
Maar eerlijk gezegd, ik ben verscheurd over mijn conclusie. Dat komt vooral doordat de Google Pixel 6 Pro de Android-telefoon is waar ik op heb gewacht met zijn bedwelmende mix van specificaties, slimmigheden en geweldige fotografie. Toch heeft de iOS-ervaring zijn klauwen in mij, en de grootte, het ontwerp en de cameraprestaties van de iPhone 13 Pro zijn onmiskenbaar aantrekkelijk.
Voor werkdoeleinden heb ik zowel de iPhone 13 Pro als de Pixel 6 Pro bij me, en dat zal niet veranderen, alleen dat mijn simkaart nu in de Apple-telefoon zit.
Maar voorlopig, na een drukke dag met technisch nieuws en meningen, is het de iPhone 13 Pro waar ik naar reik.
Dat komt door drie redenen: de lange levensduur van de batterij, de snelle mobiele internetverbinding en AirPlay die uitstekend muziek naar mijn Sonos-speaker stuurt wanneer mijn wifi-thuis temperamentvol is.
Hoe lang dit zo zal blijven, weet ik niet zo zeker. Met de Samsung Galaxy S22 aan de horizon, weet ik zeker dat de verleiding van een nieuwe Android-telefoon me zal haken. En ook mijn Pixel 6 Pro blijft binnen handbereik. Maar voor beter of slechter is de iPhone 13 Pro nu mijn dagelijkse telefoon; goed gedaan Apple, zeer goed gedaan.
U leest: Ik ben overgestapt van Android naar iOS – dit is wat er gebeurde
Ook populair: Nintendo Switch OLED review: net zo indrukwekkend als gehoopt
